sözlük yazarlarından aforizmalar

hayat sadece cesurlara şans verir..ortalama hayatları ortalama cesarete sahip olanlar ve kendilerine yalan söyleyecek kadar korkak olanlar yaşar.. ve çok az insan hala ettiklerini yaşar, çok az insan söylediklerini yapar.

(bkz: hayat kısa sokayım kuşlara)

Şarap olmayı arzulayan üzüme, ezilmek üzüntü vermemeli.

sen yalancı ol, yatsıyı getirirsem benim ayıbım olsun

işler bir kere kötüye gitmeye başladı mı durduramazsın , ardı arkası kesilmez.dibe battıkça batarsın.bir noktadan sonra her şeyin normale dönmesi için değil de işlerin bundan kötüye gitmemesi için dua edersin.

kapitalist sistemi yıkmanın en iyi yolu parayı geçersiz kılmaktır.

belki canım sıkılır belki kendimi yer bitiririm ama hepsi geçer.

ölmeye ant içtiyse papatyalar, kabahat niye suyu verende...

venüs misali terse dönmüşüm kalabalıkta. ve dünya gibi arada kalmış. gözyaşı dolu bi gezegen.. ben ki uzak insanlara, plüton kadar.

1. ya bunların hepsi benim rüyamsa? 2. insan organizmasının temel yapı taşı umuttur. umudu olmayan insan yapısı cesetten farksızdır. hepimiz topraktan değil umuttan yoğurulduk. içinizde bir parça da olsa bir yerlerde umut var onu çıkartın. onu çıkartın ki günleriniz daha güneşli olsun.

mumun yanarken dibine ışık vermediği gibi bende sana ediyordum ama sen farkında değildin

iyilik de kötülük de arkadaştan gelirdi

gecemiz, gündüzümüz bile aynı değil birbirimizle. kimisinin gündüzünde ay, gecesinde güneş var. hâl böyle iken, nasıl açarız gözlerimizi aynı sabaha?

halayı biz çekelim gelini damat siksin.

centilmen ingiliz subayları kahvaltıda otlu peynir yemez.

bu modern çağ, insana acılarını bile en ilkel hâliyle yaşama imkânını vermiyor. oysa ilkellik, çoğunlukla içtenliktir.

kendimi güçlü olduğuma inandırarak avutuyorum. herkes böyle yapmıyor mu zaten? kendimi buna da inandırıyorum. ve bu inanç özgürlüğü zarar veriyor herkese.

hiç bir insan yoktur ki kendini her hangi bir dogma sınırlarına hapsetmemiş olsun. tek bir özgürlük alanı vardır, o da tanrısallıktır.

düzen her zaman bozulur. aslolan düzeni bozan gerçekleri yok edip yeni bir düzen kurmaktır.

eğer değiştiremiyorsan, güzelleştir.

"kadınlar mahşer günü, tüm günah ve suçlarına haklı bir gerekçe bulup tanrı'yı bile kandıracaklar." her şeyiyle bana ait bir söz.

atatürk arama, atatürk ol.

"dünya iki şeye muhtaç sevdiğim: birincisi gülüşün, ikincisi sneijderin şutları"

ne olursa olsun kendin için yaşa. bu dünyaya yalnız geldin, yalnız gideceksin.

bu hayatta kimseye hakettiğinden fazla değer vermiyceksin. çünkü insanlar kendileri mutlu olduğu zaman karşısındaki ne hisseder diye düşünmüyor. onların mutluluğu bizim mutsuzluğumuz oluyor.

güzel insanlar çok uzakta

sen gidiyorsun ya imkan yanıyor

sen çok sevde bırakıp giden yar utansın!!!

her duygu, hamurunda bir tutam hüzün barındırır.

bir günümü yüzbin zara yazmışlar.

bu dünya için kendini paralaman gülünç. -franz kafka

hem ayranım dökülmesin hem ... :(

ben hepinizin icinde yok etmeye calistigi hiclik duygusuyum...

aa gelen ders misin bu ne güzellik bee

bazı insanların "aptallık değerleri" vardır. enflasyona bağlı olmadan da yükselir arada...

mutlu sonla biten 2 şey vardır. biri türk filmi, diğeri de masaj. başka hiçbir şey mutlu sonla bitmez.

bir arkadaşım vardı.tesbihleri vardı bir sürü.bir tane tesbihini çok severdi yanından ayirmazdi.bir gün kaybetti onu.sonra başka bir tesbih sevdi ama ona eski tesbihi kadar özen göstermiyordu.bunun sebebini sordum.bana şunları söyledi: bak ali benim 29 tane tesbihim var ama hep en sevdiğim tesbihin başına bir şeyler gelir.diğer 28 tanesine hiçbir şey olmaz.hep en sevdiğime olur.artık şunu biliyorum ki ne kadar çok sevip özen gösterirsen, onu kaybetme olasılığın da o kadar yüksek oluyor. şimdi aklıma o geldi.bunu insanlara ve tüm eşyalara uyguladım.gerçekten öyle.belki de biz algıda seçicilik yapıyoruz, belki onu kaybetmemek için her şeyi göze aldığımız insan fazla ilgiden sıkılıyor.bilmiyorum.ama bu şu gerçeği değiştirmiyor:sevdiklerimizi kaybetmekten korkuyor ve onları kaybediyoruz

bir şeyi beklemek o şeyin kendisinden daha kötü. mesela ölümden örnek verelim. bir adam direk ölürse sadece o an acı çeker ama bir hafta sonra ölecek olsa ve bunun bilincinde olsa 1 hafta boyunca acı çeker.

insanların çekebileceği soyut ve somut acının bir sınırı vardır. soyut acı sınırına ulaştığınız zaman somut acı sınırına ulaştığınız zamankinden daha çok canınız yanar.